ماگوت تراپی
لارو درمانی با نامهای ماگوت تراپی ، ماگوت دبریدمان تراپی ، بیوسرجری ، لارو تراپی شناخته شده است
لارو درمانی یک نوع میازیس کنترل شده میباشد که هدف از این روش درمانی دبریدمان ، گندزدایی و کمک به ترمیم بافت میباشد که بعنوان درمان مکمل در ترمیم زخمهای مزمن به کار می رود
میازیس :
نوعی بیماری است که بافتهای بدن موجودات مهره دار به نوزاد مگس آلوده می گردد که انواع مختلفی دارد که بر اساس رابطه ی بین انگل میزبان و همچنین بر اساس محل مورد هجوم لاروهای مگس کلا سه بندی میشوند
بعبارتی لارودرمانی عبارتست از استفاده از نوزاد ( ماگوت ) نوعی مگس از خانواده کالیفوریده به نام لوسیلیا سریکاتا عامل میاز زخم در انواع درمان زخم های مزمن از جمله زخمهای پای دیابتی ، زخمهای فشاری ، زخمهای واریسی ، زخمهای ناشی از تصادفات ، زخمهای بعد از جراحی ، زخمهای سوختگی
زخمهای سوختگی :
لارو درمانی را از آن جهت میازیس کنترل شده میگویند که اولا گونه ی ایمن مگس ایجاد کننده میاز توسط حشره شناسی پزشکی انتخاب گردیده و ثانیا این لاروها کاملا استریل شده و در درمان بکار می روند و ثالثا محل تغذیه لارو را درمانگر انتخاب نموده و تعداد لاروهای منتقل شده به زخم با توجه به شرایط بیمار و زخم توسط درمانگر تعیین میگردد و همچنین مدت زمان و دوره ی پانسمان لارو درمانی ( میاز ایجاد شده توسط لارو ) تحت کنترل درمانگر می باشد
این روش درمانی در سال 2004 از سازمان غذا و دارو آمریکا تاییدیه درمان مکمل را دریافت نموده است
تاریخچه :
اولین مشاهدات لارو تراپی در دنیا به بومیان و سرخ پوستان مایایی و قبایل اسپانیایی در قرن 16 برمیگردد
در سال 1556 بارون لاری پزشک مخصوص هنری سوم در فرانسه ودکتر ژوزف جانسون در درمان سربازان جنگی اثرات درمانی ماگوت ها را در ترمیم زخم سربازان مشاهده نمودند بدون اینکه این لاروها آسیبی به بافتهای سالم وارد کنند و همچنین زاکاریاس تخم گذاشتن مگس ها را بر روی زخم سربازان مشاهده نمود
اولین درمان دستی ماگوت تراپی توسط ویلیام بائریک جراح ارتوپد انجام گردید در جنگ جهانی اول او اثرات و نتایج زخمهای آلوده به لاروهای مگس را مشاهده کرد و همچنین بیش از 100 کودک را بعد از مشاهده اثرات ماگوت تراپی درمان نمود که همگی دچار استئومیلیت بودند
او اولین فردی بود که متدی را جهت نگهداری و محافظت لاروها در روی زخم توسعه داد و مستنداتی دال بر دبریدمان و تحریک رشد و گند زدایی زخمها باقی گذاشت از سال 1940 کمپانی دارو سازی آزمایشگاهی در آمریکا شروع به تولید ماگوت های درمانی نمودند در اواسط 1940 این روش درمانی بخاطر کشف آنتی بیوتیک ها ک کم به فراموشی سپرده شد و همچنین گزارش هایی از بیماری میاز در سال 1976 باعث شد که این روش بیشتر مغلوب گردد
در اواخر قرن بیستم ایجاد مقاومتها به آنتی بیوتیک ها و مطالعات مقایسه ای کلینیکال روی روش ماگوت تراپی در درمان زخمهای فشاری ، ارزش این درمان را بالا برد و همزمان با این مطالعات اثرات تسریع دبریدمان توسط ماگوتها مورد تایید متخصصین قرارگرفت و در سال 2004 توسط سازمان غذا و دارو آمریکا مجوز درمان مکمل را دریافت نمود
توسط مطالعه ای که بوسیله مام کیگو انجام شد نشان داده شده است که تا سال 2012 بیشتر از 80 هزار نفر توسط ماگوت تراپی درمان گردیدند
اثرات لارو درمانی در درمان زخمهای مزمن :
مکانیسم عمل لارو در روند ترمیم زخم
اثرات لارو درمانی در درمان زخم های مزمن :
دبریدمان
گندزدایی
کمک به ترمیم زخم
شواهد بدست آمده در تحقیقات و مطالعات انجام شده در درمان با روش لارو تراپی :
* سرعت ترمیم زخم را بالا برده
* میزان گند زدایی را بالا برده
* میزان مصرف آنتی بیوتیک ها را کاهش میدهد
* نرخ آمپوتیشن ( قطع عضو ) را پایین آورده
* آنتی بیو فیلم است
مکانیسم های عمل لارو در درمان زخمهای مزمن در مراحل مختلف ترمیم زخم:
لارو در تمام مراحل ترمیم زخم نقش موثر داشته که در تمامی موارد توضیح داده خواهد شد
